Ik vind het een hele kunst! Door behoorlijke schade (en schande) ben ik wel wijs geworden op het gebied van over mijn grenzen laten gaan en ze te bewaken. Ik werd wel heel erg boos als mijn grenzen overschreden waren. Maar ja, dan was ik al te laat. Ik heb heel lang moeite gehad om mijn grens aan te geven. Doordat ik zelf een sessie ondergaan ben bij mijn opleidster tot Holistische Kindertherapeut, ben ik er achter gekomen dat ik op vijf jarige leeftijd mijn grenzen heel goed heb aangegeven, echter zijn die nooit gerespecteerd geweest op dat moment. Je weet wel hoe dat zo’n 30 jaar geleden eraan toe ging als kinderen hun keel/neus amandelen lieten behandelen. Dan werd je zonder pardon, ongeïnformeerd/begeleid naar de operatietafel gebracht… – ik zie het zo voor mijn ogen, in feite al 30 jaar lang -…ik vechtend voor mijn leven wilde dat kapje met verdoving niet op mijn neus…maar ja die amandelen moesten er natuurlijk uit dus wat gebeurde er, de grens die ik op mijn vijfde heel duidelijk heb aangegeven werd niet gerespecteerd, compleet overschreden en strijdend ging ik onder verdoving…Een deel mijn ‘IK’ is daar 30 jaar lang achtergebleven. Tijdens deze sessie ben ik teruggegaan naar die tijd en ben aan de slag gegaan op dat moment met mijn meisje van vijf die ik toen was en heb haar opgehaald en meegenomen. Met als doel op te staan, verder te gaan en vanaf nu af aan heel duidelijk weer te leren mijn grenzen neer te zetten. Ik was grenzeloos vanaf mijn vijfde, blijkt nu…Het heeft mij veel inzicht gegeven in hoe mijn leven vanaf die tijd verder is gegaan en de dingen die mij zijn overkomen….zo voelde het…ik met al mijn goede bedoelingen. Alleen mijn grens, waar lag deze, ik voelde het wel, ik was alleen nog ‘verdoofd’, net als op de operatietafel verlamd, niet in staat om in actie meer te komen.

Ik ben heel veel boos geweest…veel op anderen die mijn (onzichtbare) grens niet respecteerden maar uiteindelijk leerde ik dat het vooral tegen mijzelf gerichte boosheid bleek te zijn. Waarom tegen mijzelf? Wie anders dan ik liet die ander over mijn grenzen heen gaan. Ik dien toch mijn eigen grenzen te bewaken! Ik handelde zoals de EU nu doet..iedereen mag binnen komen en vertrekken zonder toestemming te vragen, energetisch verlamd en niet in staat om iemand halt te roepen.

Helaas heeft niet iedereen zuivere bedoeling…wel positieve intenties ten behoeve van zichzelf maar werkelijk positieve intenties jegens mij, echt niet altijd hoor. Dus nu heb ik mijn eigen alarmsysteem weer geactiveerd na die therapiesessie en er gaat nu weer een helder alarm af die aangeeft, vind ik niet leuk, wil ik niet, stop houdt op.
Echter de woede die ik van die tijd had opgebouwd was ik nog niet kwijt. Iets meer dan twee weken geleden ben ik na mijn keelchakra yoga les ziek geworden, mijn stem verloren….een deel transformatie mogen ondergaan en door het vele heftige hoesten een heel groot deel van die boosheid verloren. Blij en dankbaar voor dit verlies en loslaten maar uiteraard ga ik wel opzoek naar een betere manier op met mijn woede om te gaan…of nog slimmer hoe voorkom ik dat ik mijzelf zo kwaad maak!

Hoe ga jij met jouw boosheid – frustaties – woede om?

Liefs Leonieke Paalvast